Soms heb je van die dagen dat je door de dagen heen huppelt en dan plotseling zijn er weer dagen dat je je er door heen moet slepen. Het medische traject om zwanger te worden is zwaar, erg zwaar! Het is één grote emotionele achtbaan en deze dendert maar door. Een nood stopknop zit er niet op.
In je goede dagen kun je de hele wereld aan, maar soms hoeft er maar iets kleins te gebeuren en is een goede dag opeens verandert in een minder goede/slechte dag. De reden kan een berichtje zijn met de verkondiging van het blijde nieuws dat men zwanger is, in de stad lopen en iemand achter een kinderwagen zien lopen of foto's zien van een pasgeboren babietje.....
Het liefst wil ik dan wegrennen en het negeren, maar dat kan niet. Ik kan me niet gaan verstoppen voor het dagelijks leven en zal deze toch het hoofd moeten bieden.
En ondanks dat ik iedereen het ontzettend gun om te mogen ervaren wat het is om zwanger te zijn, om trots acher de kinderwagen te mogen lopen en te pronken, schreeuwt mijn hart af en toe: Nu even niet! En dan voel ik mij soms zo egoistisch........
Monique
Via dit blog kun je mijn belevenissen volgen om een bewust alleenstaande mama te mogen worden. In 2007 mocht ik trotse mama worden van een mooi manneke, maar de wens voor een tweede kindje kwam al snel. Helaas verloopt deze vervulling niet zo als gehoopt. Via KID, overgestapt op IUI en daarna de overstap naar IVF/ICSI. De vraag is of mijn wens voor een tweede kindje, een zo gewild broertje of zusje voor Marijn, uit mag komen.
vrijdag 9 december 2011
vrijdag 2 december 2011
Geen terugplaatsing in 2011
Ik kreeg vanmorgen na het opstaan de verassing, ik was ongesteld geworden! Ik heb echt even flabbergasted op het toilet gezeten en allerlei gedachten vlogen mij door het hoofd. Ik heb de tijd genomen over wat ik nu wil; a.s zondag starten met de Progynova en maar hopen en bidden dat ik voor 23 december een terugplaatsing heb of contact opnemen met Arnhem en hen om advies vragen of de keus maken om een cyclus over te slaan. Zittend op de toiletpot heb ik in alle rust besloten deze maand niet te gaan voor de terugplaatsing. Het zal de komende weken alleen maar heel veel stress en spanning gaan opleveren of we het gaan reddden voor 23 december. En hier heb ik geen zin.
Ondanks dat ik best baal en ook een paar traantjes heb gelaten, voel ik mij wel rustig onder mijn genomen besluit. Ik denk dat dit het beste besluit is wat ik kon nemen en begin 2012 gaan we niet voor 100 %, maar voor 200% voor mijn cryo terugplaatsing!
Monique
Abonneren op:
Posts (Atom)