Na een aantal rustige dagen, waarin ik versteld stond van mijzelf hoe ik hoe ik met het beeindigen van mijn droom om ging, kwam vanmorgen de omslag.
Vanmorgen ongesteld geworden en dat gaf toch wel de echte bevestiging. *SLIK*
Daarnaast las ik net een net een blog over mogelijkheden voor een vierde poging. Je spaart dan alle medicatie op die je overhebt en Arnhem "sponsort" je dan en dan ben je alleen de kosten van het ziekenhuis in Arnhem en Utrecht kwijt (ongeveer 2500 euro). Mijn hart maakte even een sprongentje.
Ik heb tijdens de ICSI-pogingen alle medicatie opgespaard die ik over had. Het was de bedoeling dat ik deze zou geven aan iemand die al drie mislukte ICSI-pogingen achter de rug had en wilde gaan voor een vierde poging. Maar zij is nu spontaan zwanger geworden en heeft het niet meer nodig.
Ik heb een kapitaal aan medicatie boven in de kast liggen en nu ik hoorde van de constructie van het sponseren, dacht ik even aan mijzelf..... Dan begint er toch iets te kriebelen, maar 2500 euro is veel geld. Ik heb altijd gezegd dat ik niet verder ging dan de drie vergoede pogingen, want ergens moet er een grens getrokken worden. Als ik zeker wist dat de vierde poging mij alsnog mijn droom liet uitkomen dan deed ik het, maar deze garantie is er niet.
Ik heb het grote geluk dat ik al gezegend ben met een mooi mannetje en ookal had ik mijn gezinnetje graag uitgebreid, ik heb al wel een gezinnetje! Er zijn genoeg meiden en stellen die dit geluk niet mogen hebben.
Ik heb 14 maart de afspraak staan in Arnhem en aangezien het een afsluitend gesprek is ben ik wel benieuwd naar hoe dit gesprek verloopt en de inhoud ervan.
Voor nu ga ik mij maar eerst richten op mijzelf.
Monique
Ach lieve meid, logisch dat de klap is gekomen. Ondanks dat je hier naar toe hebt geleefd en deels ook toe was (bent) aan de afsluiting, had je wel hoop op een wonder.
BeantwoordenVerwijderenEn ook logisch dat die mogelijkheid tot sponsoring je aan het twijfelen brengt. Laat het idee bij je binnenkomen, geef het de ruimte en maak dan pas een beslissing. Niemand vraagt van je om nu te weten wat je wil.
Hele dikke knuffel voor jou, lieve Monique
Och meis.. Sorry dat ik je in verwarring heb gebracht... Het is ook goed om er voor jezelf een eind aan te breien, hoe moeilijk ook.. Mij bracht het ook in de war.. Weet je, als het einde in zicht is, kun je daar naartoe leven en moet je het een plekje geven als het je niet gegund is. Maar zo'n extra mogelijkheid... Lastig.. Sterkte met al je gevoelens en overdenkingen... Liefs Vee
BeantwoordenVerwijderen