Ik ben sinds 14.30 uur thuis, vanmorgen om 7.00 uur vertrokken en ben nu dan ook wel op.
Ik heb vannacht heerlijk geslapen op het voorgeschreven lorazepammetje, en heb er vanmorgen voor vertrek nog ��n ingenomen en de zetpil Diclofenac ingenomen. Aangekomen bij het ziekenhuis had ik toch wel wat last van zenuwen, wat zich dan bij mij gaat uiten in giechelen. Volgens Angela die met mij mee was en mijn partner speelde, was ik onder invloed van het lorazepammetje wel anders dan normaal.
De punctie is mij geen 100 %, maar 1000% meegevallen. Ik zou eerst vier prikjes krijgen in mijn schede als verdoving en deze heb ik niet eens gevoeld. Ik keek op een gegeven moment de IVF-verpleegkundige aan van waar blijven ze nu? Er was mij namelijk verteld dat deze aanvoelen als de verdoving bij de tandarts. Het aanprikken daarna van de follikels heb ik wel gevoeld, maar om te spreken van pijn? Het was meer een klein schokje.
Nu vind ik mijn buik wel gevoelig worden hoor, maar wat wil je als je kijkt naar de rit die we erop zitten. Eerst naar Arnhem, vanuit daar naar Utrecht om de buisjes met follikels die op mijn lichaam waren getaped en de container met stikstof met hierin de rietjes sperma weg te brengen. Daar moesten we een uur wachten om de uitslag te krijgen van hoeveel eitjes er nu zijn gevonden en werd meteen gekeken of er ��n of twee rietjes zaad moesten worden gebruikt. Nu dat is er ��n geworden en daarna konden we dus eerst weer naar Arnhem om de container en het resterende rietje terug te brengen voor we naar huis konden....
Mijn score: Er is de afgelopen dagen nog een flinke groeispunt gaande geweest in mijn buik, de gyn heeft namelijk 14 grote follikels en een paar kleintjes aangeprikt. In totaal zijn er 7 eitjes gevonden die vanmiddag bevrucht gaan worden. Zondag word ik tussen 10 en 11 uur gebeld over hoeveel eitjes er zijn bevrucht en hoe laat de terugplaatsing zal zijn. Spannende tijden breken opnieuw aan.....
Maar voor nu ga ik plat op de bank!
Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten