maandag 14 november 2011

5-8-2011 De dijk is doorgebroken

De dijk is doorgebroken en geen Hansje Brinker kon deze tegenhouden door zijn vinger in de dijk te stoppen......

Gisteren hoorde ik het verhaal van iemand die uitbehandeld was, nadat haar derde ICSI poging niet was gelukt 2 maanden geleden. De laatste weken voelde ze zich niet lekker, o.a. moe, misselijk en overgeven en is ze afgelopen week naar de huisarts geweest. Hij heeft haar een recept meegegeven voor tabletten, maar deze mocht ze niet gebruiken als ze zwanger was. Ze gaf aan dat ze niet zwanger was, want ze was na de laatste ICSI ongesteld geworden. Bij de apotheek kreeg ze hetzelfde te horen en weer gaf ze aan dat ze niet zwanger was. Thuisgekomen sloeg de twijfel toe en is ze toch maar een zwangersschapstest gaan halen en je raad het al: zwanger! Na een bezoek aan het ziekenhuis en een echo blijkt dat ze 9 weken zwanger is. Waarschijnlijk is ��n van de embryo's die teruggeplaatst waren toch ingenesteld en is ze ongesteld geworden van de embryo die niet ingenesteld was.

Dit hele verhaal bracht mij aan het twijfelen en gaf mij ook hoop dat het misschien bij mij ook wel zo kon zijn. Rationeel had ik wel zoiets van doe normaal ik ben niet zwanger, maar gevoelsmatig kreeg ik hoop. Gisterenavond een test er tegenaan gegooid en waarschijnlijk valt het wel te raden: Negatief. Tegen beter weten in heb ik getest. Dit was z'n teleurstelling dat de tranen kwamen en bleven komen. Tegelijkertijd kreeg ik duidelijk hoe ik mij nu voel en dat is dat ik bang ben. Bang dat mijn gezinnetje niet mag worden uitgebreid met nog een kindje, een broertje of zusje voor Marijn. Ik heb nog ��n poging en ik zie er zo tegen op die te moeten ondergaan, omdat ik bang ben voor negatief resultaat. Want dan is het definitief over en uit. Toch kan ik ook niet wachten tot ik weer mag beginnen, omdat de wens op uitbreiding van mijn gezinnetje zo sterk aanwezig is.

Ik ben blij met het doorbreken van de de dijk, want voel mij meteen een paar kilo lichter (jammer genoeg wel figuurlijk), maar heb ook de bevestiging gekregen dat ik genoeg inzicht in mijzelf heb. Ik voelde dat het niet goed met mij ging en dat het dus niet zo was dat ik immuun was geworden voor de teleurstelling!

Monique

Geen opmerkingen:

Een reactie posten