4-7-2011 Punctie ICSI-2

Vanmorgen de punctie gehad, maar bijna was deze niet door gegegaan. Vlak voor vertrek naar Arnhem heb ik de diazepam en de zetpil diclofenac ingenomen, zoals voor geschreven, en 5 minuten later ging het mis. Het zweet brak me aan alle kanten uit, mijn handen zwollen op en begonnen te tintelen en ik kreeg hoofdpijn en werd misselijk. Ook kreeg ik tintelingen in mijn gezicht. Mijn vriendin die bij me was schrok van hoe ik eruit zag. Toch maar op gestaan, maar na een paar passen te hebben gezet zakte ik bijna in elkaar. Ze heeft mij in een stoel gezet om bij te komen en na 10 minuten ging het weer iets beter en zijn we toch met enige vertraging vertrokken naar Arnhem. Toen we de afslag Arnhem opreden het ziekenhuis gebeld dat we 9.00 uur niet konden redden en dat het 10 minuten later werd.

In het ziekenhuis meteen de stoel in geklommen en kon de punctie beginnen. De punctie viel mij weer reuze me, ookal had ik wel wat meer last dan de vorige keer. Na de punctie gevraagd hoeveel follikels de gyn had aangeprikt, maar ze gaf aan het niet precies te weten, omdat ze met ons had zitten praten. Ze dacht ongeveer 10, maar wij hadden zelf het vermoeden dat het er meer waren.



Met de buisjes op mijn lichaam getaped naar Utrecht gereden tezamen met het stikstofcontainertje met rietjes sperma. De buisjes en stikstofcontainer afgegeven en toen begon het wachten op de uitslag. En....... ze hebben maar liefst 14 eitjes gevonden!!! Mijn vriendin denkt dat het er 12 waren, maar 12 of 14 het is het dubbele aantal van de vorige keer. Op de terugweg naar huis weer eerst langs Arnhem om de uitslag door te geven en het stikstofcontainertje af te geven.

En nu is het wachten tot donderdag, tussen 10 en 11 uur krijg ik dan het verlossende telefoontje van hoeveel eitjes er zijn bevrucht en hoe laat ik die middag in Utrecht moet zijn voor de terugplaatsing.

Monique