De afgelopen weken waren heftig. Ik ben mezelf weer eens voorbij gelopen met het gevolg dat ik slecht in mijn vel zat, doodmoe, erg onzeker en huilerig was en me opsloot in een cocon. Daar kwam de drukte op mijn werk en zorgen rondom Marijn nog bij. Mijn mannetje was opeens van de ��n op de andere dag gaan stotteren en niet zo'n klein beetje ook. Hij kwam niet meer uit zijn woorden en zinnen en het ergste was dat hij het zelf ook door had. Het dieptepunt was toen ik hem op een avond naar bed bracht, hij mij nog wat wilde vertellen, niet uit zijn woorden kwam en begon te huilen en zei: "Mama, ik kan niet meer goed praten". Mijn hart brak..... En niet alleen mijn hart, ik brak ook. Het was de spreekwoordelijke druppel.
Ik ben voor mijzelf de dingen op een rijtje gaan zetten en kwam erachter dat ik te snel over de teleurstelling ben heen gestapt dat er geen terugplaatsing zou zijn. Ik ben me gaan richten op de tweede ICSI-poging, maar zo werkt het natuurlijk niet, in ieder geval niet bij mij. Ik heb de teleurstelling en verdriet in de afgelopen weken ruimte gegeven door te accepteren dat de teleurstelling en verdriet er was. En door dat te doen creeerde ik ook weer ruimte voor mijzelf. Daarnaast ben ik in gesprek gegaan op mijn werk en heb ik een aantal zaken gedelegeerd. Voor Marijn heb ik een verwijzing geregeld naar een logopediste en een eerste afspraak heeft er al plaatsgevonden. Wat de oorzaak is van het plotseling stotteren weten we niet, maar wel dat het in de afgelopen weken ook weer stukken verminderd is. Een aantal onderwerpen heb ik wel in de "taboesfeer" gedaan en dat zijn de basisschool en de gastouder. Misschien dat dit hem onbewust veel stress gaf? Door waar het kon de touwtjes in handen te nemen, dus gesprek aan te gaan op het werk, accepteren hoe ik mij voel en hulp zoeken voor Marijn heb ik weer rust gekregen en klim ik weer uit het dal van de afgelopen weken. Mijn energie komt ook weer terug en langzaam ben ik dan ook weer verder gegaan met het buitenwerk te schilderen.
As. zondag ga ik met Marijn en een goede vriend naar het Spoorwegmuseum in Utrecht voor het Thomas weekend. Marijn is helemaal bezeten van treinen én Thomas de Trein en laat de laatste nu van 2 t/m 5 juni naar het Spoorwegmuseum komen! Kaartjes al ruim van te voren besteld voor 5 juni en maar goed ook, want het is uitverkocht. Marijn heeft er ontzettend veel zin in en als het aan hem lag gingen we morgen al.
Ik ben nu bijna 4 weken aan de pil en over anderhalve week mag ik weer beginnen met het spuiten van de Lucrin. Ik kijk hier naar uit en moet zeggen ook een positief gevoel te hebben over ICSI poging 2. Hopenlijk mag mijn positieve gevoel leiden tot een positieve test!
Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten